ویجر موفق ترین سفینه ای بود كه دولت آمریكا به فضا فرستاد درآگوست 1972 ویجر1 به فضا پرتاب شد و یك هفته بعد نیز كاوشگر ویجر2 به فضا رفت.به خاطر مسیری كه سفینه ها باید طی می كردند تنها دو هفته فرصت داشتند تا این دو سفینه را به فضا بفرستند در غیر این صورت باید 179 سال انتظار می كشیدند تا دوباره فرصت انجام این كار را پیدا گنند زیرا چهار سیاره ی گازی بزرگ سامانه ی خورشیدی هر 179 سال موقعیتی را نسبت به هم پیدا می كنند كه اگر سفینه ای را از زمین بفرستیم می تواند هر چهار سیاره را ملاقات كندویجر 1 تنها از كنار سیاره ی برجیس و كیوان عبور كرد ولی ویجر 2 ضمن بازدید از دو سیاره ی یاد شده ملاقات هایی نیز با اورانوس و نپتون داشت در داخل این سفینه صداها و اهنگ های مختلفی از زبان های مختلف از جمله زبان ارجمند پارسی تحت عنوان(سلام حالت چطوره؟) گذاشته بودند و تصاویر مختلفی از زمین و موجودات آن در داخل این سفینه قرار داده بودند.
در تصویر كاوشگر ویجر میله ای كه در سمت راست مشاهده می شود شامل ابزارهایی است كه میدان مغناطیسی سیارات را اندازه گیری می كند و در انتهای آن دستگاهی به نامRTG وجود دارد كه نیروی اتمی تولید می كند.یعنی اوارنیوم و پلوتونیم را مستقیما به جریان برق تبدیل می كند.با این تفاسیر طبق نظر مهندسان و دانشمندان این سفینه می تواند تا سال2023 میلادی نیروی مورد نیاز خود را تامین كند
قسمت سپید رنگ نیز آنتن آن است و در بالای آن تعدادی دوربین جهت عكسبرداری تعبیه شده است.
یكی از اكتشافات مهم كاوشگر ویجر این بود كه در سطح یكی از اقمار سیاره ی برجیس به نام یو اتفشان وجود دارد یا اینكه با تصویربرداری از سطح قمر اروپا مشخص شد كه این سیاره سطحی كاملا سفید با خطوط تیره رنگ دارد كه باعث شد دانشمندان احتمال وجود یخ در سطح این قمر را پیش بینی كنند.
در حال حاضر ویجر 1و2 به سفر خود در سامانه ی خورشیدی ادامه می دهند و هم اكنون ویجر1 از بالا و ویجر2 از پایین به مرز سامانه ی خورشیدی رسیده اند و در حال خارج شدن از این سیستم می باشند.
منابع:كتاب آفرینش كاینات نوشته ی علی محمد یوسفی
اطلس منظومه ی خورشیدی نوشته ی پاتریك مور
اینترنت
