نامه‌ی امیر اله‌مانی ..........
نامه‌ی امیر اله‌مانی ..........
ساعت هفت صبح بود / دیشب تا ساعت سه مشغول محاسبات بودیم / با فریاد "یا علی" محسن از خواب پریدیم .... ترکمان کردند.
نزدیک به یک ماه است که فقط می شنوم. خاک سپاری ها، تسلیت ها، اخبار و نامه ها، مراسم ها و یاد بود ها و .... بی مهری ها را.
چقدر سخت است از فراق دوست نوشتن.
جایشان خالیست شهیدان محسن توکلی و نعمت ا...شجاعی.
ذیحجه سال هشتاد و یک که در عظیمیه کرج برای اولین بار هلال ماه را رویت کردم هیچ گمان نمی بردم که ممکن است روزی چنین هزینه سنگینی را در این راه بپردازم که اینچنین مظلومانه دو تن از بهترین دوستانم بار سفر بربندند.
امروز نزدیک به یک ماه از پرواز این شهیدان می گذرد و من که آرام آرام از بستر بیماری و جراحت برمی خیزم به غیر از غم از دست دادن عزیزان و یاد صحنه تلخ حادثه، فقط محبت و بزرگواری سایر دوستانم را در خاطر دارم که بر خود لازم می دانم از همه آنها سپاسگزاری نمایم. و گاهی اخبار و رفتارهایی از بعضی، نمک بر زخم دردناکم می پاشید که البته چندان دور از ذهن نبود که باز هم تنها همدلی و همیاری دوستان است که می تواند مرهم این درد و آرام بخش روح آن دو عزیز سفر کرده باشد.
و تسلیت ناقابل و ابراز همدردی با خانواده این دو شهید و آرزوی آمرزش و آرامش روح و علو درجات آن ها.
تشنه خون زمین است فلک وین مه نو
کهنه داسیست که بس کشته درو ای ساقی
انشاا... در مراسم چهلم دو دوست سفر کردمان بر سر مزارشان جمع می شویم تا یاد و خاطره شان را زنده نگاه داریم.
