روز یکشنبه 11 جولای 2010 (20 تیر 1389) مناطقی از نیم کره ی جنوبی و جنوب اقیانوس آرام، میزبان اندک ستاره شناسان و پژوهشگران رصدی گرفت هاست که همگی خود را برای دیدن گرفتی زیبا، با پیمودن صدها و بلکه هزاران کیلومتر از راه های بسیار دور به آن منطقه می رسانند.
برای سفر به این منطقه باید ساعت های بسیار طولانی را همراه شرایط سخت تحمل کنید تا شاهد یکی از شگفت انگیزترین رویدادهای نادر نجومی باشید.
مناطقی که زیر پوشش کامل رصدی این رویداد مهم هستند، آبهای پرعمق اقیانوس آرام جنوبی به همراه دو جزیره ی "کوک" و "ایستر" می باشند. جالب اینجاست این دو جزیره تنها منطقه ی خشکی هستند که می توان برای رصد، زیر سایه ی کامل قرار گرفت.
این کسوف ابتدا از "کوک آیلند" در نزدیکی نیوزلند آغاز و سپس با گذشت حدود دو ساعت از اولین تماس، در منطقه ی "کالاساته" واقع در آرژانتین به پایان می رسد.
خورشیدگرفتگی 11 جولای 2010، ساعت 18:15:15 به وقت گرینویچ آغاز و پس از گذشت حدود دوساعت و سی و پنج دقیقه، سایه ی آن به طور کامل از دید ساکنان زمین خارج می شود.
اوج کسوف کامل نیز، 5 دقیقه و 20 ثانیه به طول می انجامد که خود زمانی مناسب برای ثبت و تصویربرداری ازاین رویداد است.
خوب است بدانیم، برای سفر به این منطقه، جدا از سختی ها و مشکلات اش، ریسکی بس بالا برای ستاره شناسان می باشد، چراکه طبق گزارشات اعلام شده اکثر روزهای این مناطق ابری و بارانی است.
همچنین مناطقی که در آنها خورشیدگرفتگی به صورت جزئی دیده می شود، عبارتند از : (آرژانتین، شیلی، پرو و بولیوی).
اگر قصد چنین سفر طولانی را ندارید، بهتر است تا شش ماه آینده صبر کنید، چرا که درست 4 روز پس از جشن سال نو میلادی، در روز 4 ژانویه 2011 شاهد خورشید گرفتگی ای جزئی از بخش هایی از شمال ایران خواهید بود، که بیشترین گرفت آن را مردم شمال روسیه تجربه خواهند کرد.
