اکثر ما بر این باوریم که در کنار یک ستاره با اندازه متوسط زندگی می کنیم، اما این تمام حقیقت نیست. در مقایسه با اکثر ستاره های کیهان، خورشید غول پیکر به نظر می رسد! حال نگاهی به طیف ستاره ها کوچک بیاندازیم، ستاره هایی با اندازه کوچک (فقط چند برابر زمین) و جرم خورشید ما.
راه های زیادی برای کوچک شدن یک ستاره‌ی طیف A و تبدیل دیدنی آن به زندگی و مرگی متفاوت وجود دارد. ستاره های کوچک از طیف A، که کوتوله سفید نامیده می شوند، دارای درخشندگی کمتر از یک هزارم درخشندگی یک ستاره معمولی هستند و این فقط به دلیل اندازه کوچک آنها است که این موضوع پدید می آید. همین طور کوچک بودن آنها سبب بالا رفتن چگالی شده، به حدی که یک قاشق از ماده یک کوتوله سفید چند تن وزن دارد.
از لحاظ نظری، حدی برای جرم کوتوله سفید وجود دارد. هیچ کوتوله سفیدی نمی تواند جرمی بیش از 2/1 برابر جرم خورشید داشته باشد. نظریه همچنین از رابطه میان جرم کوتوله و قطر آن حکایت می کند، بدین معنی که هرچه جرم بیشتر باشد قطر کمتر است.
تا کنون صد ها کوتوله سفید شناخته شده است. تعداد آن ها بی شک بسیار بیشتر از آن است که رصد شده، ولی درخشندگی اندک آنها موجب می شود که از فواصل زیاد مرئی نباشند.
از لحاظ نظری، حدی برای جرم کوتوله سفید وجود دارد. هیچ کوتوله سفیدی نمی تواند جرمی بیش از 2/1 برابر جرم خورشید داشته باشد. نظریه همچنین از رابطه میان جرم کوتوله و قطر آن حکایت می کند، بدین معنی که هرچه جرم بیشتر باشد قطر کمتر است.
تا کنون صد ها کوتوله سفید شناخته شده است. تعداد آن ها بی شک بسیار بیشتر از آن است که رصد شده، ولی درخشندگی اندک آنها موجب می شود که از فواصل زیاد مرئی نباشند.
