به نظر می رسد یک میدان مغناطیسی در فضای بین ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک پلی ایجاد کرده است.
منجمین در نیمکره شمالی زمین ممکن است فراموش کنند که راه شیری دو کهکشان کوتوله در همسایگی خود دارد. اما در نیمکره جنوبی تصویری از راه شیری برفراز ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک مانع از این فراموشی می شود. داستان اینجا آغاز می شود که این کهکشانهای کوتوله نه تنها به طور گرانشی با راه شیری بلکه با یکدیگر نیز برهمکنش دارند. اثرات گرانشی مشاهده شده در این برهمکنش ها می توانند درباره تاریخ و تحول این کهکشانها به ما اطلاعات دهند اما در اینجا تنها نیروی گرانشی مطرح نیست. میدان های مغناطیسی نیز به همان میزان نقش دارند که ستاره شناسان در حال حل این معما هستند.
برای اولین بار محققین با استفاده از رادیوتلسکوپ ATCA در نیوولز جنوبی در استرالیا یک میدان مغناطیسی در فاصله بین ابرهای ماژلانی یافته اند که پل ماژلانی نامیده می شود. این ساختار یک رشته از گاز و گرد و غبار به طول 75000 سال نوری است که از ابر ماژلانی بزرگ به سمت ابر ماژلانی کوچک کشیده شده است.
میدانهای مغناطیسی را میتوان درون و اطراف سیارات و ستارگان و همچنین در کهکشانها یافت اما یک میدان مغناطیسی فراکهکشانی مسئله دیگری است. این اولین میدان مغناطیسی دیده شده در خارج از یک کهکشان است. برای آشکارسازی میدان مغناطیسی درون پل ماژلانی، جین کاژمارک از دانشگاه سیدنی، 167 منبع رادیویی شناخته شده را در منطقه ای از آسمان ورای ابرهای ماژلانی مشاهده کرد. نور گذرا از منابع رادیویی اغلب به صورت جزیی قطبیده است، بنابراین امواج نور میل به نوسان در طول یک مسیر معین دارند. عبور نور از میان محیطی مانند یک رشته از گاز می تواند باعث تغییر قطبش شود. میزان این تغییرات اطلاعاتی در مورد محیط تداخل به ما میدهد. ستاره شناسان با استفاده از مشاهدات، مقدار این میدان مغناطیسی را 0.3 میکرو گاوس برآورد کرده اند – یک میلیون بار ضعیفتر از میدان مغناطیسی روی سطح زمین.
گمان می رود در گذشته ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک نزدیک به هم بوده اند. منجمان توافق کاملی روی اینکه دقیقا چه زمانی و چگونه آنها نزدیک بودند ندارند اما این رویداد هر دوی آنها را از شکل مشخصی خارج کرده است به طوری که شکل مارپیچی اولیه آنها اکنون قابل تشخیص نیست. ممکن است پل ماژلانی باقی مانده ای از این برهمکنش باشد که شامل گاز خارج شده از دو کهکشان است وقتی که از کنار هم می گذشتند.
نویسندگان این مقاله بیان می کنند که این میدان مغناطیسی تازه کشف شده از میدان های مغناطیسی دو کهکشان شکل گرفته است که به صورت ساختاری پل مانند گازها را در برگرفته. اگر این گفته درست باشد، نتیجه وجود یک میدان مغناطیسی متصل و پیوسته را ایجاب می کند. مفاهیم مربوط به چنین میدانی می تواند به درک بهتر پیشینه و آینده کامل سیستم ماژلانی کمک کند. آرایه کیلومتر مربعی (SKA)، که اکنون در مراحل پایانی ساخت خود است و در سال 2021 شروع به کار می کند، همانطور که علایم پنهانی مغناطیسی را در فضای بین کهکشانی جستجو خواهد کرد، میدان های مغناطیسی اطراف کهکشان های برخوردی مانند ابرهای ماژلانی را نیز با جزییات بیشتر بررسی می کند.
منبع خبر : Sky&Telescope
