نا حیه ای در خارج از منظومه ی شمسی وجود دارد كه به طور تخمینی از تجمع ده بیلیون تا یك تریلیون پیكره ی صخره ای-یخی تشكیل شده و به عنوان اجرام كمربند كوئیپر ( KBOS ) شناخته شده است كه در حدود ۳۰ AU از خورشید (فاصله ی نپتون) تا حداقل ۱۵۰AU كشیده شده است. این کمربند ساختار جانبی و مسطح ابر اوورت را تشكیل می دهد.
كمربند كوئیپر ساختاری قدیمی تر از بیشتر قسمت های خارجی كروی شكل ابر اوورت دارد. این كمربند به خوبی در مكان فعلی جای گرفته- آنقدر دور كه در مدار سیاره های غول پیكر به دام انداخته نشود- بیشتر اجرام دوردست ابر اوورت در واقع در فاصله ای نزدیك به خورشید شكل گرفته اند تا كمربند كوئیپر و سپس توسط جاذبه ی قوی مشتری و دیگر غول های گازی به دام انداخته شده و در مدار عظیم كنونیشان قرار گرفته اند.
تصور می شود كه كمربند كوئیپر منبع اجرام دنباله دار یخی و سنگی بوده، كه دارای دوره تناوب كوتاه مدتی هستند. این كمربند به نام جرارد كوئیپر (Gerard Kuiper) نام گزاری شده است. او این نظریه را در سال ۱۹۵۱ مطرح کرد. اما همچنین گاهی آن را به كمربند كوئیپر- اج وورت ارجاع می دهند به احترام ستاره شناس آماتور كنت اج وورت (Kenneth Edgeworth) (۱۹۷۲-۱۸۸۰) كسی كه در تنها نشریه ی علمی خود-كه با نام نشریه ی انجمن ستاره شناسی بریتانیا در ۱۹۴۲ منتشر می شد- پیشنهاد وجود منطقه ای از اجرام یخی- سنگی (سیاركی) در آنسوی سیارات خارجی را مطرح كرد. اولین مشاهدات حمایت كننده برای نظریه ی كمربند كوئیپر در سال ۱۹۹۲ انجام شد. زمانی كه دیوید جویت (David Jewitt) از دانشگاه هاوایی و جین لو( Jane Luu) از دانشگاه بركلی كالیفورنیا اجرامی با ۲۰۰ كیلومتر را كشف كردند. این جرام دورتر از مدار پولوتو در حال گردش به دور خورشید بودند. تاكنون اجرام مشابه بیشتری یافت شده است و آمارها نشان می دهد كه به اندازه ی۷۰۰۰۰ جرم با قطر بیشتر از ۱۰۰ كیلومتر ممكن است دراین ناحیه وجود داشته باشد ( احتمالا فراسوی ۵۰AU ). بیشتر مطالعاتی كه در مورد كمربند كوئیپر توسط تلسكوپ و سفینه های تحقیقاتی انجام می شود افق های تازه ای هستند برای روشن كردن این پرسش كه بقایای اولیه ی دوره ی ابتدایی منظومه ی شمسی چه هستند. همچنین روشن كننده ی چگونه گی شكل گیری سیارات منظومه ی شمسی هستند.
