ممكن است ستاره های كواركی چگال ترین اجرام عالم باشند. پس ممكن است ستاره های نوترونی چگال ترین اجرام كیهان نباشند. مشاهدات اخیر پیرامون ابرنواخترهای فرا درخشان بیان می كند كه این انفجارات ممكن است حتی ساختارهای عجیب تری ایجاد كنند.ستاره های نوترونی پس از مرگ یك ستاره تشكیل می شوند، این اجرام كوچك اما پرجرم (1.5 برابر جرم خورشید) ممكن است برای شكل گیری و تجمع نوترون ها، بیش از اندازه بزرگ باشند. چه اتفاقی می افتد اگر ساختار نوترون ها در یك ستاره نوترونی برمبد(فرو ریزد) ؟ ممكن است ستاره های كواركی (موسوم به ستارگان عجیب ) حاصل شوند كه كوچكتر و چگال تر از ستاره های نوترونی هستند و شاید بتوانند علت شكل گیری برخی ابرنواخترهای فرا درخشان را توضیح دهند.
3 ابر نواختر بسیار درخشان مشاهده شده اند و محققان كانادایی در تب و تاب یافتن علت شكل گیری آنها هستند.این انفجارات مهیب هنگامی رخ می دهند كه یك ستاره پرجرم می میرد و در پی آن، ستاره ای نوترونی یا سیاهچاله ایجاد می شود. ستاره های نوترونی از ماده نوترونی تركیب یافته اند و اغلب به صورت تپ اخترهای (پالسار) پر سرعت چرخان مشاهده می شوند و امواج رادیویی و پرتو ایكس گسیل می كنند. اگر ستاره به اندازه كافی پر جرم باشد، ممكن است پس از انفجار، سیاهچاله ایجاد شود. اما آیا ساختاری بین جرم ستاره نوترونی و سیاهچاله وجود دارد؟
به نظر می رسد ستاره ای پر جرم و كوچكتر در این میان قرار گیرد، نه تركیب یافته از هادرون ها (مثلا نوترون ها) بلكه از موادی كه هادرون ها را می سازند:كواركها.
اینگونه تصور می شود كه آنها یه مرحله بالای نردبان جرم ستاره باشند. نقطه ای كه در آن جرم باقیمانده ابرنواختر، برای تشكیل یك ستاره نوترونی، بسیار بزرگ و برای تشكیل یك سیاهچاله، بسیار كوچك می باشد. آنها از ماده كواركی بسیار چگال تركیب یافته اند و در حالیكه نوترون ها تجزیه می شوند، تصور می شود برخی از كواركهای نوع down وUp به كواركهای strange تبدیل شوند و ماده عجیب (strange matter) را شكل دهند.به همین دلیل است كه این اجرام فشرده ، به ستارگان عجیب (strange stars) نیز معروف اند.
ممكن است ستاره های كواركی اجرامی فرضی باشند.اما شواهدی براس اثبات وجود آنها در دسترس است. برای مثال، ابرنواخترهای SN2005gj.SN2006gy.SN2005ap تقریبا 100 بار درخشان تر از مدل استاندارد برای انفجارات ابرنواختری هستند و همین موضوع گروه كانادایی را بر آن داشته تا مدل سازی كنند كه چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یك ستاره نوترونی سنگین ، ناپایدار شود و موجب سقوط نوترونها به سوپی از ماده عجیب شود.هرچند ممكن است این ابرنواختر ها ستاره های نوترونی را تشكیل داده باشند، آنها ناپیدار شده اند و دوباره رمبیده اند كه موجب آزاد شدن مقادیر عظیمی انرژی از باندهای نوترون شده و یك كوارك نواختر به وجود آورده اند. اگر ستاره های كواركی پشت این ابرنواخترهای بسیار درخشان هستند، شاید به عنوان هادرون های بزرگی در نظر آیند كه به جای تجمع یافتن توسط نیروی هسته ای، به وسیله گرانش متراكم شده اند.
3 ابر نواختر بسیار درخشان مشاهده شده اند و محققان كانادایی در تب و تاب یافتن علت شكل گیری آنها هستند.این انفجارات مهیب هنگامی رخ می دهند كه یك ستاره پرجرم می میرد و در پی آن، ستاره ای نوترونی یا سیاهچاله ایجاد می شود. ستاره های نوترونی از ماده نوترونی تركیب یافته اند و اغلب به صورت تپ اخترهای (پالسار) پر سرعت چرخان مشاهده می شوند و امواج رادیویی و پرتو ایكس گسیل می كنند. اگر ستاره به اندازه كافی پر جرم باشد، ممكن است پس از انفجار، سیاهچاله ایجاد شود. اما آیا ساختاری بین جرم ستاره نوترونی و سیاهچاله وجود دارد؟
به نظر می رسد ستاره ای پر جرم و كوچكتر در این میان قرار گیرد، نه تركیب یافته از هادرون ها (مثلا نوترون ها) بلكه از موادی كه هادرون ها را می سازند:كواركها.
اینگونه تصور می شود كه آنها یه مرحله بالای نردبان جرم ستاره باشند. نقطه ای كه در آن جرم باقیمانده ابرنواختر، برای تشكیل یك ستاره نوترونی، بسیار بزرگ و برای تشكیل یك سیاهچاله، بسیار كوچك می باشد. آنها از ماده كواركی بسیار چگال تركیب یافته اند و در حالیكه نوترون ها تجزیه می شوند، تصور می شود برخی از كواركهای نوع down وUp به كواركهای strange تبدیل شوند و ماده عجیب (strange matter) را شكل دهند.به همین دلیل است كه این اجرام فشرده ، به ستارگان عجیب (strange stars) نیز معروف اند.
ممكن است ستاره های كواركی اجرامی فرضی باشند.اما شواهدی براس اثبات وجود آنها در دسترس است. برای مثال، ابرنواخترهای SN2005gj.SN2006gy.SN2005ap تقریبا 100 بار درخشان تر از مدل استاندارد برای انفجارات ابرنواختری هستند و همین موضوع گروه كانادایی را بر آن داشته تا مدل سازی كنند كه چه اتفاقی خواهد افتاد اگر یك ستاره نوترونی سنگین ، ناپایدار شود و موجب سقوط نوترونها به سوپی از ماده عجیب شود.هرچند ممكن است این ابرنواختر ها ستاره های نوترونی را تشكیل داده باشند، آنها ناپیدار شده اند و دوباره رمبیده اند كه موجب آزاد شدن مقادیر عظیمی انرژی از باندهای نوترون شده و یك كوارك نواختر به وجود آورده اند. اگر ستاره های كواركی پشت این ابرنواخترهای بسیار درخشان هستند، شاید به عنوان هادرون های بزرگی در نظر آیند كه به جای تجمع یافتن توسط نیروی هسته ای، به وسیله گرانش متراكم شده اند.
منبع : universetoday
