تصویر1:کهکشان Zw II 96 ( در فاصله حدود 500 میلیون سال نوری ) به کهکشان Baby Boomشبیه است که در فاصله 12.3 میلیارد سال نوری قرار دارد و در تصاویر تنها به صورت یک لکه ظاهر می شود. به تازگی گروهی از تلسکوپ ها برای بررسی آشفتگی موجود در یک کهکشان بسیار دور دست در کیهان گردهم آمدند. تلسکوپ های فضایی هابل و اسپیتزر ، سوبارو ( ژاپن ) ، جیمز کلارک ماکسول و کک در موناکی در هاوایی، همچنین VLA در نیومکزیکو، اپتیک های خود را به میان آوردند تا با کمک مشاهده در طول موج های رادیویی و فروسرخ علت سرعت خارق العاده تولید ستاره در یک کهکشان دور دست را بیابند.تلسکوپ های فضایی هابل و اسپیتزر، سوبارو( ژاپن )، جیمز کلارک ماکسول و کک در موناکی در هاوایی، همچنین VLA در نیومکزیکو، اپتیک های خود را به میان آوردند تا با کمک مشاهده در طول موج های رادیویی و فروسرخ علت سرعت خارق العاده تولید ستاره در یک کهکشان دور دست را بیابند. این کهکشان که اکنون ملقب به Baby Boom است ، سالانه حدود 4000 ستاره تولید می کند.این در حالی است که کهکشان راه شیری سالانه تنها 10 ستاره تولید می کند. اقدامات اخترشناسان تنها به مشاهده از درون تلسکوپ ها محدود نمی شود، آنها قصد دارند در مورد این کهکشان با ارزش اطلاعات بیشتری کسب کنند.
پیتر کپک از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا می گوید : " این کهکشان در حال گذراندن دوران حاملگی است! و بیشتر ستاره های آن به یک باره متولد می شوند. اگر انسان ها نیز به همین صورت متولد می شدند آنگاه سن تمامی مردم کره زمین یکسان می بود." این کشف مخالف اکثر نظریه های مشهود در مورد شکل گیری کهکشان ها است. مثلا یکی از عمومی ترین نظریات در این باره بیان می کند که، کهکشان ها ستارگان خود را در طول زمان و به تدریج تولید می کنند و نه در یک انفجار مهیب مانند آنچه در Baby Boom در حال وقوع است.
پیتر کپک از مرکز علمی اسپیتزر ناسا در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا می گوید : " این کهکشان در حال گذراندن دوران حاملگی است! و بیشتر ستاره های آن به یک باره متولد می شوند. اگر انسان ها نیز به همین صورت متولد می شدند آنگاه سن تمامی مردم کره زمین یکسان می بود." این کشف مخالف اکثر نظریه های مشهود در مورد شکل گیری کهکشان ها است. مثلا یکی از عمومی ترین نظریات در این باره بیان می کند که، کهکشان ها ستارگان خود را در طول زمان و به تدریج تولید می کنند و نه در یک انفجار مهیب مانند آنچه در Baby Boom در حال وقوع است.
Baby Boom که متعلق به گروهی از کهکشان ها با نام کهکشان های انفجاری است، رکورد تازه ای برای درخشان ترین کهکشان انفجاری در فاصله بسیاری دور می باشد. تلسکوپ های هابل، سوبارو ( ژاپن ) و موناکی در ابتدا کهکشان را در طول موج مریی نشان دادند که به دلیل فاصله زیاد آن به صورت لکه ظاهر شد. همچنین تلسکوپ های جیمز کلارک ماکسول و اسپیتزر نیز کهکشان را در طول موج های فروسرخ نشان دادند. Baby Boom در طول موج فروسرخ به طور برجسته ای درخشان شد، زیرا کهکشان شمار عظیمی ستاره نوزاد دارد. هنگامیکه ستارگان متولد می شوند، از خود نور فرابنفش گسیل می کنند و مقادیر بسیار زیادی گرد و غبار تولید می شود. گرد و غبار نور فرابنفش را جذب می کند اما مانند موتوری که در خورشید قرار گرفته است گرم شده و در طول موج فروسرخ نور منتشر می کند و موجب درخشندگی غیرعادی می شود.
برای دستیابی به اطلاعات بیشتر از تابش جوان و بی نظیر این کهکشان، کپک و تیم وی این طرح را با شماری از تلسکوپ دنبال کردند. آنها از اندازه گیری های اپتیکی تلسکوپ کک برای تعیین فاصله دقیق کهکشان، بهره گرفتند. 12.3 میلیارد سال نوری، این فاصله ما را به زمانی بازمی گرداند که جهان تنها 1.3 میلیارد سال سن داشته است (سن کنونی جهان تقریبا 13.7 میلیارد سال است). اختر شناسان در طول موج های رادیویی و با استفاده از تلسکوپ VLA در نیومکزیکو اندازه گیری هایی انجام دادند. هم چنین داده های اسپیتزر و جیمز کلارک ماکسول به اختر شناسان در تخمین تعداد ستارگان تولید شده در این کهکشان در هرسال (1000-4000 ستاره در هر سال) کمک کردند. با این وجود، کهکشان طی 50 میلیون سال نه بیشتر هم ارز پرجرم ترین کهکشانی که امروز می بینیم خواهد شد.
کپک می گوید : " پیش از این ما کهکشان هایی را که اینچنین ستاره تولید کنند تنها در عالم جوان دیده بودیم، اما این کهکشان زمانی شکل گرفته که عالم نوزادی بیش نبوده است. اکنون موضوع این است که آیا بخش اعظم کهکشان های بسیار پرجرم در در دوران آغازین عالم، شکل یافته اند مانند کهکشان Baby Boomیا اینکه این کهکشان یک استثنا بوده است. پاسخ این سوال به ما برای تعیین اینکه مدل های قبلی از شکل گیری کهکشان ها چقدر صحت دارند، کمک خواهد کرد". نیک اسکوویل گفت :" شکل گیری باورنکردنی ستارگان در این کهکشان به ما این وعده را می دهد که ممکن است شاهد شکل گیری یکی از پرجرم ترین کهکشان های بیضوی عالم باشیم."
برای دستیابی به اطلاعات بیشتر از تابش جوان و بی نظیر این کهکشان، کپک و تیم وی این طرح را با شماری از تلسکوپ دنبال کردند. آنها از اندازه گیری های اپتیکی تلسکوپ کک برای تعیین فاصله دقیق کهکشان، بهره گرفتند. 12.3 میلیارد سال نوری، این فاصله ما را به زمانی بازمی گرداند که جهان تنها 1.3 میلیارد سال سن داشته است (سن کنونی جهان تقریبا 13.7 میلیارد سال است). اختر شناسان در طول موج های رادیویی و با استفاده از تلسکوپ VLA در نیومکزیکو اندازه گیری هایی انجام دادند. هم چنین داده های اسپیتزر و جیمز کلارک ماکسول به اختر شناسان در تخمین تعداد ستارگان تولید شده در این کهکشان در هرسال (1000-4000 ستاره در هر سال) کمک کردند. با این وجود، کهکشان طی 50 میلیون سال نه بیشتر هم ارز پرجرم ترین کهکشانی که امروز می بینیم خواهد شد.
کپک می گوید : " پیش از این ما کهکشان هایی را که اینچنین ستاره تولید کنند تنها در عالم جوان دیده بودیم، اما این کهکشان زمانی شکل گرفته که عالم نوزادی بیش نبوده است. اکنون موضوع این است که آیا بخش اعظم کهکشان های بسیار پرجرم در در دوران آغازین عالم، شکل یافته اند مانند کهکشان Baby Boomیا اینکه این کهکشان یک استثنا بوده است. پاسخ این سوال به ما برای تعیین اینکه مدل های قبلی از شکل گیری کهکشان ها چقدر صحت دارند، کمک خواهد کرد". نیک اسکوویل گفت :" شکل گیری باورنکردنی ستارگان در این کهکشان به ما این وعده را می دهد که ممکن است شاهد شکل گیری یکی از پرجرم ترین کهکشان های بیضوی عالم باشیم."
