تلسکوپ فضایی اسپیترز ابری از گاز و گرد و غبار  را در اطراف یک ستاره ی در حال تولد مورد مشاهده قرار داد.  این موضوع در جای خود جالب است ، اما جالبتر آنست که جت های لیزر مانند ستاره ی جوان ، آب را  به نواحی  اطراف  ستاره پرتاب می کنند. اسپیترز برای مشاهده ی بهتر این جت ها و همچنین آنالیز مولکول های موجود در آنها  که هیدروکسیل یا OH نام دارند ، از یک طیف نگار استفاده میکند . 

Achim Tappe از مرکز  اختر فیزیک درSmithsonian در این باره گفت:" این مشاهده واقعا بی نظیر است چراکه اطلاعات مهمی را پیرامون تحولات شیمیایی موجود در نواحی شکل گیری سیارات  فراهم می سازد و می تواند بینش دقیقی بدرون واکنش های شیمیایی که آب و حتی امکان حیات را در منظومه ی شمسی  بوجود می آورند ما بدهد. "

یک ستاره ی جوان از یک ابر متراکم و چرخان از گاز و گردو غبار شکل می گیرید . مشابه دو انتهای یک سر فرفره ، جت ها ی پرقدرت از گاز از بالا و پایین این ابر غبارآلود خارج می شوند. چنانچه ابر بر اثر گرانش خود بیشتر و بیشتر منقبض شود ، ستاره سرانجام شروع به درخشیدن می کند و گرد و غبار و گاز باقیمانده در یک دیسک  که در آن  بعدا سیارات شکل خواهند گرفت بدور ستاره چخش خواهند کرد. با گذشت زمان ستاره مشتعل شده و متراکم کردن مواد از ابر متوقف می شود و در نهایت جت ها از بین می روند.

 

Tappe و همکارانش از چشم مادون قرمز اسپیترز که HH 211-mm نام دارد برای عبور از میان گرد و غبار اطراف ستاره  و آنالیز جت ها استفاده کردند. ستاره شناسان از مشاهده ی مولکول های آب در داده ها ی بدست آمده شگفت زده شدند.  با این حال نتایج نشان می دهند که مولکول های هیدروکسیل بقدری انرژی جذب کرده اند که با انرژی معادل با 28000 کلوین در حال چرخش هستند . این مقدار چندان از مقدار پیش بینی شده ی نرمال برای جریان گاز از جت های ستاره ای  تجاوز می کند . آب که بصورت H2O نشان داده می شود ، از دو اتم اکسیژن و یک هیدروژن ساخته می شود ، هیدروکسیل یا  OH شامل یک تم اکسیژن و یک اتم هیدروژن می باشد.

نتایج نشان می دهند که انتها ی جت در یک دیواره از مواد باقی می ماند و یخ تبخیر شده فورا ذرات غبار را می پو شاند. این جت به قدری سریع و شدید به مواد اصابت می کند  که یک موج ضربه ای را نیز تولید می کند.

 Tappe گفت : "ضربه ی ناشی از برخورد مولکول ها و اتمها امواج فرابنفش را تولید می کند .که این امواج مولکول های آب را می شکند و ملکول های داغ هیدروکسیل را بطور گسترده برجای می گذراد."

Tappe گفت این فرایند  تبخیر شدن یخ از گرد و غبار ، در منظومه ی شمسی ما هنگامی که خورشید یخ را در دنباله دارها بخار می کند نیز رخ می دهد،. به علاوه گمان می رود آبی که هم اکنون جهان ما را پوشانده است از تبخیر شدن یخ های دنباله دار ها یی باشد که در ابتدای شکل گیری زمین به آن اصابت کرده اند . این کشف فهم بهتری را از چگونگی بوجود آمدن آب در منظومه ی شمسی اولیه برای ما ایجاد می کند.