
بر خلاف آنچه که عموم تصور دارند گالیله لکه های خورشیدی را کشف نکرده است بلکه برای نخستین بار او از پشت تلسکوپ خود آنها را دید.البته در زمان گالیله مردمان و منجمان بر این باور بودند که این لکه ها "ماهواره "هایی بر سطح خورشید است اما گالیله با رصد روزانه و رسم نمودار روزانه از خورشید موفق به کشف حرکت وضعی خورشید شد و همچنین ادعا کرد که این لکه ها در جایی نزدیک به سطح یا چسبیده به آن قرار دارند.علاوه بر این گالیله با اثبات های جالب خود نظریه خورشید مرکزی را تکمیل نمود و 1613 طرح ساده (اسکچ) از آسمان را در کارنامه رصدی خود دارد. بد نیست بدانید که گالیله مخترع تلسکوپ نیست بلکه وی اولین فردی است که از تلسکوپ در رصد آسمان استفاده کرد.

تصویر یکی از اسکچ های گالیله
اکنون ما می دانیم که لکه هایی خورشیدی تنها حاصل تلاطم های سطحی خورشید است؛ مناطقی سیاه رنگ که تفاوت دمایی بین 1500 تا 1000 درجه با سطح خورشید زرد رنگ خورشید دارند البته وجود تمامی این لکه ها به "چرخه تلاطمی" خورشید بستگی دارد. حدود 85% روز های سال 2009 شاهد خورشیدی آرام و بدون شراره و لکه و باد خورشیدی هستیم.
اگر گالیله امروز در بین ما بود باید برایش 445 سال زندگی اش را جشن می گرفتیم. حتما او هم از پیشرفت شگرف در زمینه نجوم متعجب می شد زیرا در زمان او تنها برای اثبات نمودن مرکزیت خورشید بسیار تلاش کرد اما امروزه ما درباره کهکشان هایی با فاصله ای بسیار دور بررسی و تحقیق می کنیم.همچنین امسال نیز به پاسداشت زحمات این رصدگر و اخترشناس ایتالیایی سال جهانی نجوم نامگذاری شده است.
منبع: spaceweather.com