فضاپیمای "اسویفت" به طور معمول به مطالعه ی انفجار های کیهانی و انرژی گسیل شده از آنها می پردازد اما در این روزها این سفینه در حال رصد "لولین" است. کماکان اخترشناسان درحال عکسبرداری از لولین در طول موج های مختلف (نظیر ایکس و فرابنفش) هستند و آنان به تازگی آب را در اطراف لولین کشف کردند آنها با اشاره به آزاد سازی مقادیر بسیار زیادی از گازها بوسیله لولین توضیح دادند : این آزاد سازی, مشاهدات ما را در زمینه ی ایکس فراهم می کند همچنین داده های ما در گستره ی فرابنفش حاکی از فواران مقدار بسیار زیاد آب از لولین است تا آنجا که این مقدار به حدود 800 گالن آب در هر ثانیه برآورد می شود.
دانشمندان با اشاره به عدم توانایی مبنی بر فرستادن کاوشگر به لولین افزودند: اکنون اسویفت به مانند یک کاوشگر اطلاعات قابل توجهی از لولین به ما می دهد که خود به اندازه ی یک سفر فضایی به لولین ارزشمند است.
لازم به ذکر است که دنباله دار ها را "گلوله برفی کثیف" نیز می نامند و علت این نامگذاری نیز به داشتن توده ای از گازهای یخ زده و غبار بر می گردد و به طبع هنگامی که گلوله برفی به سمت خورشید می آید به دلیل گرم شدن از خود گاز و غبار ساطع می کند.
دنباله دار لولین که با نام C/2007 N3 شناخته می شود در مرکز مشاهدات لولین واقع در تایوان کشف شد.این جرم زیبا هم اکنون بصورت بسیار کم سو در پهنه ی آسمان تاریک مشاهده می شود و با فاصله ای نزدیک به 38 میلیون مایل زمین(160 بار دورتر از فاصله زمین تا ماه) در حال نزدیک شدن به خورشید است.
در 28 ژانویه اسویفت توانست با تلسکوپ های خود به شکار لولین برود. یکی از اعضای ناسا با اشاره به فعال بودن لولین گفت: داده های دریافتی ما از تلسکوپ ها نشان می دهد که در هر ثانیه حدود 800 گالن آب مایع از لولین به منظومه شمسی برون داده می شود. در واقع ما می توانیم با این مقدار برون داد آب در کمتر 15 دقیقه استخر شنای المپیک را پر کنیم!
لازم به ذکر است اسویفت به طور مستقیم آب را مشاهده نکرده است.اما چون نور خورشید به سرعت به ملکول های آب برخورد می کنند آنها را تبدیل به هیدروژن و هیدروکسیل(OH) می کنند و از طریق عکس های فرابنفش ابر هیدروکسیل در 250.000 هزار مایلی لولین مشاهده شد.
تلسکوپ های اسویفت دارای ابزاری منشور گونه است که گرسیم (grism) نامیده می شود.در واقع به کمک این ابزار, نور با طول موج های مختلفش از هم جدا می شود. محدوده ای مورد بررسی گریسم شامل طول موج هایی بود که هیدروکسیل در آن به شدت چشمگیر بود. یکی از مدیران ارشد ناسا نیز در این باره افزود: این پدیده برای ما بسیار جالب است چراکه تا کنون این مقدار گاز از ساطع شده از دنباله دار ها مشاهده نشده است و امید است که با بررسی بیشتر این پدیده, به منشا دنباله دار ها در منظومه شمسی پی ببریم. در واقع اسویفت یک رصدگر فضایی است که در گستره طول موج ها به بررسی اجرام می پردازد.همچنین با کمک این ابزار توانستیم قطع دم لولین را نیز مشاهده کنیم.
کمی دورتر یعنی زمانی که تابش های خورشیدی, ملکول های هیدروکسیل را از پای در می آورند و آنها را می شکنند؛ هیدروکسیل تبدیل به دو اتم هیدروژن و اکسیژن می شود.دانشمندان در این رابطه می گویند: باد های خورشیدی پهنه ی عظیمی از اتم های دنباله دار را تحت تاثیر خود قرار می دهند و همین سبب گسیل شدن پرتو ایکس از سطح دنباله دار می شود که سفینه ی ما آن را به خوبی مشاهده کرده است.
تجربه نشان داده که هنگامی که دنباله دار به اندازه 3 برابر فاصله زمین تا خورشید می رسد شروع به گسیل پرتو می کند و این در حالی است که لولین بسیار فعال است و ابر اتمی بسیار چگالی اطراف آن را محاصره کرده است.
در آخر دانشمندان با تاکید بر ضرورت تداوم عکس برداری از سطح لولین اضافه کردند: امید است با نزدیک شدن لولین به زمین بتوانیم از آن عکس های سه بعدی و بهتری دریافت کنیم
منبع: universetoday.com
در همین رابطه بخوانید:
لولین همچنان در آسمان می درخشد
اولین دنباله دار پرنور در سال جهانی ستاره شناسی
