
در واقع تنها عامل سفر موجودات به مریخ, سازگار بودن آنها با شرایط مختلف و توانایی مسافرتی سه ساله است.
در یک آزمایش فضایی در ایستگاه فضایی بین المللی ISS, (که با همکاری محققان ژاپنی نیز همراه بود) تحقیقاتی بر روی گونه ای پشه انجام شد. دانشمندان با بررسی های فراوان متوجه این موضوع شدند که پشه آفریقایی گزینه مناسبی برای پروژه است.
این پشه می تواند 18 ماه بدون آب و غذا و در دمای 150- تا 60+ درجه سانتیگراد دوام می آورد. این نوع حشره یکی از با دوام ترین موجود زنده است و توانایی دوام آوردن مقابل پرتوهای کیهانی را نیز دارد.
این پشه نشان داد که می تواند در باقی مانده گیسو یک دنباله دار سالم بماند و زندگی کند. شاید این آزمایش کوچک درس های بزرگی را به ما بدهد و ما بتوانیم حیات را به فضاهای میان سیاره ای نیز ببریم. لازم است که ما در گام های بعدی گیاهان و حیوانات را نیز به فضا بفرستیم تا با مطالعه رشد و نمو حیات آنها در شرایط فضایی زمینه را برای حضور انسان در آنجا فراهم کنیم . با توجه به هزینه های سنگین مسافرت های فضایی می بایستی مواد غذایی مورد نیاز انسان در فضا نیز در همان محل تأمین شود.
این یکی از دلایلی است که روسیه این پروژه را در دست اقدام دارد. شاید این جانوران هنگامی که در معرض پرتوهای کیهانی قرار می گیرند به روش های متفاوتی به ادامه حیات روی آورند. اما این امکان نیز وجود دارد که ما یک جهان بیگانه را با باکتری هایمان آلوده کنیم و احتمال پیدایش حیات در آنجا و یا شانس زندگی و رفتن خودمان به مریخ را هم از دست بدهیم.
منبع: universetoday.com