
سفر 11 روزه ی فضانوردان شامل 5 راهپیمایی فضایی خواهد بود. اسکات آلتمن (Scott Altman) فضانورد بسیار با تجربه فرماندهی این ماموریت دشوار را به عهده خواهد داشت و گریگوری جانسون خلبان بازنشسته ی نیروی دریایی سکان هدایت آتلانتیس را در این پرواز بدست خواهد گرفت.
پنج متخصص ماموریت در این برنامه فضانوردانی با تجربه چون جان گرونسفیلد و مایک ماسیمو خواهند بود و همچنین انرو فوستل، مایکل گود و مگان مک آرتور برای اولین بار است که در یک راهپیمایی فضایی شرکت می کنند.
ستاره شناسان امید بسیاری به ابزارهای جدید دارند. دو عدد از این ابزارها دوربین میدان دید باز 3 (WFC3) و طیف نگار منشاء کیهان (COS) هستند که بزرگترین شگفتی ها با این دو ابزار بدست خواهد آمد.
COS بیشتر زمان خود را صرف پژوهش کردن درباره ی ساختارهای بزرگتر و اینکه کهکشان ها، ستارگان و همچنین سیارات چگونه تکامل یافته اند، خواهد کرد.
طول موج نور دریافتی را بررسی می کند و از طریق آن دما، چگالی، سرعت حرکت و مواد تشکیل دهنده ی اجرام کیهان را بدست می آورد. WFC3 هم به دانشمندان کمک خواهد کرد تا مراحل رشد و تکامل کهکشان ها را در کیهان بررسی کنند.
اگر که فضانوردان این ماموریت بتوانند تمام ماموریت خود را به درستی انجام دهند ستاره شناسان پیشرفتی بزرگ را در درک کیهان مشاهده خواهند کرد. این مطالعات ارزشمند انرژی تاریک و اینکه جهان با چه شتابی منبسط می شود را در بر خواهد گرفت.
شاتل آتلانتیس به سوی هابل خواهد رفت در حالی که شاتل ایندیور بر روی سکوی پرتاب آماده ی کمک رسانی احتمالی خواهد بود.
ماموریت های قبلی به مقصد هابل
ماموریت اول 1993: اولین ماموریت شاتل برای ترمیم تلسکوپ هابل بود، فضانوردان شاتل ایندیور دوربین های WFC2 و دوربین میدان باز سیاره ای 2 را نصب کردند. همچنین به وسیله ی ابزاری دیگر نقص آینه ی آن را برطرف کردند. این نقص در تراش آینه کارایی تلسکوپ را تا حد یک تلسکوپ زمینی پایین آورده بود.
ماموریت دوم 1997: فضانوردان شاتل دیسکاوری دوربین نزدیک به مادون قرمز و همچنین طیف نگار چند جرمی را بر روی آن نصب کردند.
ماموریت سوم A 1999: ناسا ماموریت سوم را به دو بخش تقسیم کرد. شاتل دیسکاوری اول مجبور بود کارهای ضروری را انجام بدهد. نصب ژیرسکوپ ها یک ضرورت بود. هیچ ابزار علمی افزوده نشد.
ماموریت سوم B 2002: فضانوردان کلمبیا دوربین فوق پیشرفته ای را نصب کردند. همچنین سیستم خنک کننده ی جدیدی بزای دوربین نزدیک به مادون قرمز هم نصب شد.
پنج متخصص ماموریت در این برنامه فضانوردانی با تجربه چون جان گرونسفیلد و مایک ماسیمو خواهند بود و همچنین انرو فوستل، مایکل گود و مگان مک آرتور برای اولین بار است که در یک راهپیمایی فضایی شرکت می کنند.

COS بیشتر زمان خود را صرف پژوهش کردن درباره ی ساختارهای بزرگتر و اینکه کهکشان ها، ستارگان و همچنین سیارات چگونه تکامل یافته اند، خواهد کرد.
طول موج نور دریافتی را بررسی می کند و از طریق آن دما، چگالی، سرعت حرکت و مواد تشکیل دهنده ی اجرام کیهان را بدست می آورد. WFC3 هم به دانشمندان کمک خواهد کرد تا مراحل رشد و تکامل کهکشان ها را در کیهان بررسی کنند.
اگر که فضانوردان این ماموریت بتوانند تمام ماموریت خود را به درستی انجام دهند ستاره شناسان پیشرفتی بزرگ را در درک کیهان مشاهده خواهند کرد. این مطالعات ارزشمند انرژی تاریک و اینکه جهان با چه شتابی منبسط می شود را در بر خواهد گرفت.
شاتل آتلانتیس به سوی هابل خواهد رفت در حالی که شاتل ایندیور بر روی سکوی پرتاب آماده ی کمک رسانی احتمالی خواهد بود.
ماموریت های قبلی به مقصد هابل
ماموریت اول 1993: اولین ماموریت شاتل برای ترمیم تلسکوپ هابل بود، فضانوردان شاتل ایندیور دوربین های WFC2 و دوربین میدان باز سیاره ای 2 را نصب کردند. همچنین به وسیله ی ابزاری دیگر نقص آینه ی آن را برطرف کردند. این نقص در تراش آینه کارایی تلسکوپ را تا حد یک تلسکوپ زمینی پایین آورده بود.
ماموریت دوم 1997: فضانوردان شاتل دیسکاوری دوربین نزدیک به مادون قرمز و همچنین طیف نگار چند جرمی را بر روی آن نصب کردند.
ماموریت سوم A 1999: ناسا ماموریت سوم را به دو بخش تقسیم کرد. شاتل دیسکاوری اول مجبور بود کارهای ضروری را انجام بدهد. نصب ژیرسکوپ ها یک ضرورت بود. هیچ ابزار علمی افزوده نشد.
ماموریت سوم B 2002: فضانوردان کلمبیا دوربین فوق پیشرفته ای را نصب کردند. همچنین سیستم خنک کننده ی جدیدی بزای دوربین نزدیک به مادون قرمز هم نصب شد.