یکی از پرنورترین کهکشان‌های مارپیچی آسمان نیمکره شمالی، کهکشان گل آفتابگردان یا همان M63 است. این کهکشان که با نام NGC 5055 هم شناخته می‌شود را می‌توان حتی با تلسکوپی کوچک در صورت فلکی تازی‌ها مشاهده کرد.
عکسی که در بالا می‌بینید را تلسکوپ فضایی هابل از مرکز این کهکشان گرفته است. در ضمن به خوبی می‌توان بازوهای مارپیچی آن را دید. بازوهایی که پر از خوشه‌های ستاره‌ای آبی‌رنگ، سحابی‌های نشری قرمزرنگ و رگه‌های تاریک غبار هستند. M63 به صورت گرانشی با M51 یا همان کهکشان گرداب و چند کهکشان کوچکتر در تعامل است. قطر کهکشان گل آفتابگردان ۶۰ هزار سال نوری است و ۳۵ میلیون سال طول می‌کشد که نور آن به ما برسد. ستاره‌های لایه‌های بیرونی این کهکشان با چنان سرعت زیادی دور مرکز می‌چرخند که کهکشان باید به طور کامل از هم می‌پاشید. ولی کهکشان کاملا قوام خود را حفظ کرده و دانشمندان می‌گویند این موضوع می‌تواند یکی از نشانه‌های وجود ماده‌ای ناپیدا به نام ماده‌ی تاریک باشد.
