اختر‌شناسان توانستند پس از ۲۵ سال یکی از درخشان‌ترین و نزدیک‌ترین ابرنواخترهای آسمان را اینبار در کهکشان زیبای M101 کشف کنند. با توجه به مقایسهٔ عکس‌هایی که در شب‌های ۲۲ام تا ۲۴ام اگوست توسط تلسکوپ روباتیک در رصد خانهٔ «پالومار» واقع در کالیفرنیای جنوبی از اینکهکشان تهیه شد اختر‌شناسان در قسمتی از تصویر گرفته شده متوجه نوری شدند که تا پیش ازاین شب‌های گذشته در آن قسمت وجود نداشت. این نور که بیان گر وجود ابرنواختری دراین منطقه است (PTF11kly) نامیده می‌شود.
ابرنواختر (PTF11kly) در یکی از بازوهای اینکهکشان مارپیچی قرار گرفته است. این ابر نواختر چندی پیش در شب ۲۴اگوست سال جاری کشف شد و به ثبت رسید. به دلیل اینکه یک روز قبل از کشف این پدیده تلسکوپ در همان نفطه از آسمان چیزی رصد نکرده بود، ستاره‌شناسان معقدند که احتمالا حدود یک ساعت پس از این انفجار، نور این ستاره به ما رسید و توانستیم به راحتی باکمی دقت پیدا و رصدش کنیم.
ابرنواختر (PTF11kly) در یکی از بازوهای اینکهکشان مارپیچی قرار گرفته است. این ابر نواختر چندی پیش در شب ۲۴اگوست سال جاری کشف شد و به ثبت رسید. به دلیل اینکه یک روز قبل از کشف این پدیده تلسکوپ در همان نفطه از آسمان چیزی رصد نکرده بود، ستاره‌شناسان معقدند که احتمالا حدود یک ساعت پس از این انفجار، نور این ستاره به ما رسید و توانستیم به راحتی باکمی دقت پیدا و رصدش کنیم.
به گفتهٔ «اندی هاوول»: «بدون شک درمیان ابر نواخترهایی که اخیرا کشف شده‌اند، طی ۲۵ سال گذشته چنین ابر نواختری به این پرنوری در آسمان شب نداشته‌ایم.»
وی می‌افزاید: «به محض اینکه تصویر این پدیده را دیدم متوجه شدم شاهد پدیده ایی بسیار بزرگ هستیم.» نور این ابر نواختر که آن را «SN ۲۰۱۱fe» هم می‌خوانند به سرعت در حال افزایش است. (این اطلاعات توسط رصدهای مداوم «کریستین سرنسکی» از رصد خانهٔ کنکلی در مجارستان ثبت شده است).
در روز کشف این ابرنواختر رصد خانهٔ لیک پیش از کشف به طیف نگاری آن نقطه پرداخته بود که در این طیف نگاری خطوطی از کلسیم یونیزه شده به همراه سیلیکون یافتند که در هر ثانیه تا شعاع ۱۴۵۰۰-۱۶۵۰۰کیلومتری پرتاب می‌شدند. البته در این طیف نگاری هیچ خطی از هیدروپن دیده نمی‌شد. این نوع از ابر نواختران در مورد ستارگان کوتوله سفیدی است که در هسته یشان، کربن و اکسیپن به طور کامل از بین می‌روند را یک رصدگر استرالیایی به نام «جزف بریماکم» با یک تلسکوپ ۲۰اینچی رباتیک در آسمان نیومکزیکو در ۲۵اگوست به وقت جهانی نیز رصد کرد. به علت نزدیکی M101 (در فاصلهٔ ۲۳میلیون سال نوری) اکنون دانشمندان بسیاری به مطالعه و بررسی آن پرداخته‌اند.
گفته می‌شود درخشندگی ظاهری این ابرنواختر می بایست به ۲۰برابر روشن‌تر هم افزایش پیدا کند.
نویسنده خبر: ملیحه قدیانی
منبع: SkyandTelescope
وی می‌افزاید: «به محض اینکه تصویر این پدیده را دیدم متوجه شدم شاهد پدیده ایی بسیار بزرگ هستیم.» نور این ابر نواختر که آن را «SN ۲۰۱۱fe» هم می‌خوانند به سرعت در حال افزایش است. (این اطلاعات توسط رصدهای مداوم «کریستین سرنسکی» از رصد خانهٔ کنکلی در مجارستان ثبت شده است).
در روز کشف این ابرنواختر رصد خانهٔ لیک پیش از کشف به طیف نگاری آن نقطه پرداخته بود که در این طیف نگاری خطوطی از کلسیم یونیزه شده به همراه سیلیکون یافتند که در هر ثانیه تا شعاع ۱۴۵۰۰-۱۶۵۰۰کیلومتری پرتاب می‌شدند. البته در این طیف نگاری هیچ خطی از هیدروپن دیده نمی‌شد. این نوع از ابر نواختران در مورد ستارگان کوتوله سفیدی است که در هسته یشان، کربن و اکسیپن به طور کامل از بین می‌روند را یک رصدگر استرالیایی به نام «جزف بریماکم» با یک تلسکوپ ۲۰اینچی رباتیک در آسمان نیومکزیکو در ۲۵اگوست به وقت جهانی نیز رصد کرد. به علت نزدیکی M101 (در فاصلهٔ ۲۳میلیون سال نوری) اکنون دانشمندان بسیاری به مطالعه و بررسی آن پرداخته‌اند.
گفته می‌شود درخشندگی ظاهری این ابرنواختر می بایست به ۲۰برابر روشن‌تر هم افزایش پیدا کند.
نویسنده خبر: ملیحه قدیانی
منبع: SkyandTelescope
