می توان گفت ابرنواخترها و نواخترها را یکی از رویدادهای بسیار مهم در ستاره شناسی هستند گه هنگام وقوع، توجه همگان را به خود جلب می کنند.

مخصوصاً اگر با چشم غیر مسلح قابل رویت باشند. ستاره ای که در خردادماه سال 1386 در صورت فلکی کشتیدم منفجر شد، بر اثر سهل انگاری گروهی از منجمان حرفه ای و آماتور که به دنبال ستارگان جدید می گشتند از روی زمین کشف نشد. خوشبختانه، تلسکوپ فضایی (X-ray telescope XMM-Newton  ) هنگام رصد آن ناحیه موفق به کشف نواختر که دیگران از آن غافل بودند شد.
تلسکوپ فضایی  (  X-ray telescope XMM-Newton  ) که  در حال نقشه برداری از چشمه های قوی پرتو ایکس در کیهان است، در روز 18 مهر 1386 هنگامی که در حال چرخیدن و عوض کردن موقعیت خود از جرمی به جرم دیگر بود، از مقابل چشمه ای بسیار قوی از پرتو ایکس گذشت که تا کنون ناشناخته بود.
تیم علمی پروژه سعی کردند که آن چشمه را در فهرستی که قبلا از چشمه های رادیویی آن ناحیه تهیه کرده بودند پیدا کنند اما تنها چیزی که یافت شد ستاره ای کم نور به نام  USNO-A2.0 0450-03360039 بود. مسئولان سریعاً موضوع را به دیگر منجمان از طریق اینترنت گزارش دادند و منجمان رصدخانه ماژلان (Magellan-Clay telescope ) با تلسکوپ 6.5 متری ای که در اختیار داشتند شروع به رصد آن ستاره کردند و دریافتند که چیزی در حدود 600 بار پر نور تر شده است. این خبر به سرعت منتشر شد و نامی کوتاه تر V598  ) به آن داده شد.

 

چیزی که در مورد این نواختر قابل توجه بود، این است که از یک نواختر ابتدا نور و سپس پرتو ایکس منتشر می شود زیرا گرد و غبار حاصل از انفجار، این پرتو ها را جذب می کند و بیشتر نواختر در طول موج مرئی کشف می شوند اما در این مورد اینگونه نبود.