سال 1392 خورشیدی برشما مبارک. امیدارم این سال برای شما پربار و همراه با پیروزی و شادکامی باشد. برای دومین سال پیاپی ، نوروز 1392 را دور از زادگاهم و در سفر با دوچرخه آغاز کردم.

 

 

سفر امسال که پس از دو برنامه رکاب زدن در ترکیه(1390) و مالزی(1391) سومین برنامه چند روزه دوچرخه سواری ام به شمار می آمد، تجربه ای خوب و ارزشمند بود. کشیدن رنج سفر با دوچرخه لذتی دارد که آن را با هیچ چیزی عوض نمی کنم. حتی پرواز با بهترین خطوط هوایی! و این بار داستانی در پشت پرده سفر بود که ریشه در آسمان داشت. علاقمندان به رویدادهای آسمان به ویژه جویندگان کسوف میدانند که خورشید گرفتگی کامل بعدی در پهنه ایران در روز 30 اسفند سال 1412 اتفاق خواهد افتاد. درست چند ساعت مانده به تحویل سال 1413 خورشیدی. این خورشید گرفتگی زیبا که در قسمتهایی از نیمه جنوبی ایران به صورت کامل قابل مشاهده است به منزله عیدی ارزشمندی برای ایرانیان، به ویژه منجمان و علاقمندان به پدیده های آسمان خواهد بود تا سال 1413 را با خاطرات به یاد ماندنی از این پدیده نادر جشن بگیرند. با توجه به این که سال 1391 نیز مانند سال 1412 کبیسه است تصمیم گرفتم درست در روز سی ام اسفند و 21 سال مانده به خورشید گرفتگی سال 1412 سفری را با دوچرخه آغاز کنم و در قسمتی از مسیری که در سال 1412 به زیر سایه کامل ماه خواهد رفت رکاب بزنم. طبق برنامه ریزی پرسپولیس یا پارسه که یکی از بهترین نقاط برای دیدن این کسوف خواهد بود، به عنوان نقطه آغاز رکاب زدن انتخاب شد و همراه دوستان بسیار خوبم ایمان و فرهاد در روز سی اسفند از پارسه به سوی خلیج همیشه پارس رکاب زدن را آغاز کردیم. در طول مسیر از شهر هایی چون مرودشت، شیراز، قائمیه، کازرون، دشت ارژن، دالکی، برازجان و بوشهر گذشتیم. مسیر به گونه ای انتخاب شده بود که در تمام طول مسیر در زیر سایه ماه (کسوف 1412-2034) حرکت می کردیم. در این سفر افتخار آشنایی با دوستان عزیزی را داشتم که شیرینی این تجربه را صد چندان کرد. دوست عزیزم مهدی که در شیراز میزبان ما بود و از شیراز تا بوشهر با ما هم رکاب شد؛ علیرضا و هادی که از کازرون تا بوشهر همراه شدند، محمد که در مرودشت به گرمی از ما پذیرایی کرد، جلیل که در کازرون از ما استقبال کرد، سعید گرامی که در بوشهر به گرمی ما را مهمان کرد، همه منجمان، دوچرخه سواران و علاقمندانی که در راه ابراز مهر و محبت کردند و سرورانی که به دلیل فشردگی برنامه افتخار دیدار با ایشان را نداشتم. این سفر با هدف اطلاع رسانی در خصوص کسوف سی ام اسفند 1412 انجام می شد تا همه و همه از اهمیت این پدیده نادر باخبر باشند و کمی آن را جدی تر بگیرند. چرا که این 21 سال نیز در یک چشم بر هم زدن خواهد گذشت و 30 اسفند 1412  به زودی فرا خواهد رسید و لازم است هر چه زودتر کمر همت بسته شود و برای استفاده هر چه بیشتر از این رویداد با ارزش آماده شویم. به خصوص ساکنانی که زادگاه یا سکونتگاهشان به زیر سایه خواهد رفت و رصدگر کسوف کامل خواهند بود. با توجه با اینکه در این کسوف ماه نزدیک به حضیض است و مسیر سایه از شهرهای تاریخی و محورهای فرهنگی و گردشگری ایران همچون پارسه، شیراز، کازرون، بوشهر و ...میگذرد، بی تردید این پدیده از جنبه های مختلف علمی، فرهنگی، گردشگری و ...دارای ارزش و اهمیت فراوان است. در طول این سفر پس از حدود 400 کیلومتر دوچرخه سواری در طول کمتر از یک هفته با گذر از طبیعت زیبای استانهای فارس و بوشهر از پارسه تا خلیج پارس را طی کردیم تا پیام آور اهمیت و شکوه کسوف 1412 برای ایرانیای باشیم که سال 1413 را پس از ثبت و رصد این خورگرفت خاطره انگیز آغاز می کنند.
تصاویر زیر وضعیت رویت پذیری، مسیر عبور سایه کسوف 1412، مسیر دوچرخه سواری این برنامه و جلوه های از لحظات این سفر را نشان می دهد.
به امید آمادگی هرچه بیشتر برای ثبت این رویداد با شکوه، آرزوی سلامتی و پیروزی برای پیشکسوتان عرصه نجوم و پرورش نسل جدید منجمان ایرانی در سال های پیش رو.