فضازدگی چیست و چگونه فضانوردان با آن دست و پنجه نرم می کنند؟
فضازدگی عارضه ای است که ۶۰ درصد فضانوردان در اولین پرواز فضایی شان حین تطبیق با شرایط بی وزنی فضا متحمل می‌شوند. این سندروم که مشابه ماشین زدگی است، زمانی رخ می‌دهد که دستگاه دهلیزی گوش داخلی که وظیفه حفظ تعادل و موقعیت یابی بدن را بر عهده دارد، با حالت شناوری فضانورد در وضعیت بی وزنی سازگار می‌شود.
این عارضه در سفرهای اولیه فضایی ناشناخته بود، چرا که در آن زمان فضانوردان جای چندانی برای حرکت نداشتند ولی در سفینه‌های بزرگتر که فضانوردان امکان تحرک بیشتری داشتند شایع شد. علایم فضازدگی مانند ماشین گرفتگی از حالت تهوع خفیف و گیجی تا استفراغ و ناراحتی شدید متفاوت است. این عارضه بعد از گذشت مدت زمانی از اقامت فضانورد در شرایط بی‌وزنی بهبود پیدا می‌کند و نیاز به مصرف داروی خاصی نیست.
راه حل کلی در حال حاضر این است که فضانورد در روزهای اول ماموریت خود، فعالیت مهم و پیچیده‌ای به خصوص راه پیمایی فضایی انجام ندهد و این امکان برای فضانوردان فراهم شود تا با وضعیت جدید تطبیق پیدا کنند و حس موقعیت یابی شان به حالت عادی باز گردد.
