نخاله های فضایی اطراف زمین از زمانی که اولین پرتاب فضایی انجام گرفت در حال افزایش اند و اگر به این مسئله رسیدگی نشود می تواند در آینده پیامد های جدی برای فضاپیما ها، ماهواره ها و ایستگاههای فضایی داشته باشد. این اوضاع با برخورد دو ماهواره ی روسی و آمریکایی در 10 فوریه شدت گرفته است. ولی در آینده با ساختن ماهواره های رفته گر، می توان این نخاله ها را جمع آوری کرد. این خطر برای سازه های فضایی می تواند در طول زمان به طور تصاعدی افزایش داشته باشد مگر اینکه فکری اساسی برای منبع این زباله ها و همچنین جمع آوری مقدار باقی مانده بشود.
اداره ی شبکه ی پدافند و تجسس فضایی که دارای ایستگاه های متعددی در نقاط مختلف زمین است. در حال حاضر در حال ردیابی بیش از 19000 زباله ی فضایی با اندازه ی بیش از 4 اینچ(10 سانتی متر) است. ولی تصور می شود که بیش از 300000 قطعه ی کوچک بزرگتر از نیم اینچ در مدار زمین وجود داشته باشد. در سال 1980 این اداره تنها 4700 قطعه را ردیابی کرده بود که از میان آنها تها 2600 مورد به عنوان زباله ی فضایی در نظر گرفته می شدند. بنابر این در عرض 29 سال میزان زباله های فضایی 4 برابر شده است.
تصادم فضایی فوریه گذشته بین ماهواره ی آمریکایی و روسی بزرگترین برخورد فضایی از زمانی که چینی ها به عمد ماهواره ی هواشناسی خود را هدف قرار دادند، بوده است.
این برخورد ها زباله های بسیاری را به اطراف پخش کرد. ولی بیشتر این زباله ها متعلق به سازه های فضایی از رده خارج و از کار افتاده ای هستند که به دلایلی از هم پاشیده و یا متلاشی می شوند. گابریل گیفوردز(Gabrielle Giffords) نماینده ی پارلمان می گوید: اگر یک توافق بین المللی برای رفع این مشکل به وجود نیاید ما اطمینان داریم که در آینده ای نزدیک مدار های کم ارتفاع زمین مدارهایی مخاطره آمیز برای اجرای پروژه های فضایی خواهند بود.
سریع ترین اقدام برای جلوگیری از افزایش این زباله ها در فضا می تواند همکاری وزارت دفاع با سازمان های فضایی داخلی و بین المللی برای هشدار دادن به آن ها درباره ی احتمال برخورد بین ماهواره ها و تلاش برای جلوگیری از حادثه باشد. در حال حاضر حدود 800 ماهواره در مدار پایین قرار دارند که احتمال برخورد بین آن ها از بقیه بیشتر می باشد.
جمع آوری زباله های فضایی
انجام دادن اقدامات کم هزینه تری مانند تخلیه ی سوخت اضافی ماهواره ها در پایان کار آنها برای جلوگیری از انفجار، یا طراحی سیستم هایی برای جمع آوری و نگه داری قطعات استفاده شده و بلااستفاده به جای رها کردن آن ها در فضا می تواند از افزایش بی مورد این نخاله ها جلوگیری کند. ولی روش های دیگر از بین بردن آن ها مانند ذوب کردن آن ها با لیزر هایی از زمین به غیر از مشکلات فنی کشمکش های سیاسی را هم در پی دارد زیرا که میان یک لیزر برای از بین بردن زباله ها و یک لیزر برای استفاده به عنوان سلاح تفاوت چندانی وجود ندارد.
مخاطرات برای سفرهای فضایی
تصادف بین ماهواره ها بر روی آسمان سیبری باعث شد طیف مداری زیادی به دور زمین در مخاطره قرار بگیرد که مدار تلسکوپ فضایی هابل هم شامل آن می شود. همچنین این خطر برای فضانوردانی که خارج از ایستگاه فضایی بین المللی راهپیمایی انجام می دهند وجود دارد. ناسا قصد دارد که 11 می شاتل آتلانتیس را، راهی هابل کند و یکی از خطرهای بزرگ این ماموریت همین برخورد نخاله های فضایی با فضانوردان خواهد بود. بر اساس تحقیقات دقیق انجام شده احتمال برخورد این زباله ها با ماموریت مرمت هابل 1 در 211 خواهد بود.
مقامات ناسا می گویند: آتلانتیس در حین انجام ماموریت در جهتی قرار خواهد گرفت که بیشترین حاشیه ی امنیتی را برای فضانوردان ایجاد کند، همچنین در هنگام برگشت هم از طریق مداری ایمن تر باز خواهد گشت. شاتل ایندیور هم بر روی سکوی پرتاب آماده است تا در صورت بروز هرگونه مشکل به عنوان یک کشتی نجات به کمک فضانوردان بشتابد
اداره ی شبکه ی پدافند و تجسس فضایی که دارای ایستگاه های متعددی در نقاط مختلف زمین است. در حال حاضر در حال ردیابی بیش از 19000 زباله ی فضایی با اندازه ی بیش از 4 اینچ(10 سانتی متر) است. ولی تصور می شود که بیش از 300000 قطعه ی کوچک بزرگتر از نیم اینچ در مدار زمین وجود داشته باشد. در سال 1980 این اداره تنها 4700 قطعه را ردیابی کرده بود که از میان آنها تها 2600 مورد به عنوان زباله ی فضایی در نظر گرفته می شدند. بنابر این در عرض 29 سال میزان زباله های فضایی 4 برابر شده است.
تصادم فضایی فوریه گذشته بین ماهواره ی آمریکایی و روسی بزرگترین برخورد فضایی از زمانی که چینی ها به عمد ماهواره ی هواشناسی خود را هدف قرار دادند، بوده است.
سریع ترین اقدام برای جلوگیری از افزایش این زباله ها در فضا می تواند همکاری وزارت دفاع با سازمان های فضایی داخلی و بین المللی برای هشدار دادن به آن ها درباره ی احتمال برخورد بین ماهواره ها و تلاش برای جلوگیری از حادثه باشد. در حال حاضر حدود 800 ماهواره در مدار پایین قرار دارند که احتمال برخورد بین آن ها از بقیه بیشتر می باشد.
جمع آوری زباله های فضایی
انجام دادن اقدامات کم هزینه تری مانند تخلیه ی سوخت اضافی ماهواره ها در پایان کار آنها برای جلوگیری از انفجار، یا طراحی سیستم هایی برای جمع آوری و نگه داری قطعات استفاده شده و بلااستفاده به جای رها کردن آن ها در فضا می تواند از افزایش بی مورد این نخاله ها جلوگیری کند. ولی روش های دیگر از بین بردن آن ها مانند ذوب کردن آن ها با لیزر هایی از زمین به غیر از مشکلات فنی کشمکش های سیاسی را هم در پی دارد زیرا که میان یک لیزر برای از بین بردن زباله ها و یک لیزر برای استفاده به عنوان سلاح تفاوت چندانی وجود ندارد.
مخاطرات برای سفرهای فضایی
تصادف بین ماهواره ها بر روی آسمان سیبری باعث شد طیف مداری زیادی به دور زمین در مخاطره قرار بگیرد که مدار تلسکوپ فضایی هابل هم شامل آن می شود. همچنین این خطر برای فضانوردانی که خارج از ایستگاه فضایی بین المللی راهپیمایی انجام می دهند وجود دارد. ناسا قصد دارد که 11 می شاتل آتلانتیس را، راهی هابل کند و یکی از خطرهای بزرگ این ماموریت همین برخورد نخاله های فضایی با فضانوردان خواهد بود. بر اساس تحقیقات دقیق انجام شده احتمال برخورد این زباله ها با ماموریت مرمت هابل 1 در 211 خواهد بود.
مقامات ناسا می گویند: آتلانتیس در حین انجام ماموریت در جهتی قرار خواهد گرفت که بیشترین حاشیه ی امنیتی را برای فضانوردان ایجاد کند، همچنین در هنگام برگشت هم از طریق مداری ایمن تر باز خواهد گشت. شاتل ایندیور هم بر روی سکوی پرتاب آماده است تا در صورت بروز هرگونه مشکل به عنوان یک کشتی نجات به کمک فضانوردان بشتابد
